April 2025

“[…] zó groot, dat de wereld zich erin weerspiegelt – men is zelf slechts een instrument waarop het universum speelt… In mijn [nieuwe] symfonie krijgt de hele natuur een stem.”

​

Dit schreef componist Gustav Mahler (1860-1911) in 1896 aan zijn geliefde en sopraan Anna von Mildenburg met betrekking tot zijn Derde symfonie. In de zomer van dat jaar zou hij de laatste hand aan het werk leggen, waaraan nogal wat superlatieven vallen toe te kennen. Het werd namelijk zijn langste symfonie en tot op de dag van vandaag een van de langstdurende composities uit het standaard orkestrepertoire. Daarbij is de Derde met haar grote bezetting (exuberant groot orkest, alt solo en vrouwen- en kinderkoor) ook Mahlers meest omvangrijke symfonie – met uitzondering op de Achtste.

 

Toch is het ook belangrijk om te weten dat dit werk vooral Mahlers visie op het genre van de symfonie en op de wereld weerspiegelt. Waar zijn Eerste en Tweede symfonie vooral verwijzen naar meer zwaarmoedige thema’s zoals dood en verrijzenis, brengt de componist met zijn Derde een lofzang aan de creatie van de wereld en de natuur. Niet alleen verwijst hij naar de flora en fauna, maar ook naar de menselijkheid en de contradictie tussen het spirituele en het aardse bestaan van de mens. Dit alles is goed voor een mastodont van een symfonie van haast een uur en drie kwartier die meandert langs het donkere begin van alles en de wonderschone natuur, langs de mensheid en het hemelse paradijs. 

 

Na Mahlers Tweede en Negende symfonie in voorgaande seizoenen waagt chef-dirigent Lars Corijn zich samen met het jonge en energetische Mahler Student Festival Orchestra aan dit zeer uitdagende meesterwerk. Een muzikale rollercoaster langs de menselijke affecten die je absoluut niet mag missen! 

 

Dries de Haas, 2025